ΙΟΥΛΙΟΣ

Κι ο Έρωτας-Κλέφτης, ν' αναζητά
την καινούργια του λεία....
με μιαν Ελπίδα στο χέρι περασμένη,
σαν από πήλινη χειροπέδα!



ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ!..

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ : "ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΟΧΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ"

........Η γή έχει γυρίσει την πλάτη της, σ' ένα αδιάφορο ωχρό αστέρι

για να νομίσουμε τα φώτα, πιο πολύμορφα και μακρινά.

Τα πυκνόφυτα βουνά, βυθίζονται στο Σκοτάδι 

ή ξεπροβάλλουν, σαν αργά Τιτάνια Κύματα!

Οι κραυγές απ τις κουκουβάγιες, διαστέλλουν τις σκιές...

...παράξενοι ήχοι αρμονικοί, εγείρονται.

Απ' το μακρινό κοκκίνισμα της Κοιλάδας όπου το κάρβουνο

που αντλήθηκε απ τα ορυχεία του λιγνίτη, πρέπει να στρωθεί

σε στρέμματα ιμάντες που τραγουδούν την Πυθαγόρεια μουσική

μιας χορδής.

Μια τεράστια τολύπα από καπνό ή απ' ατμό,

υψώνεται σαν το φάντασμα  μιας τερατώδους φλόγας

ή σαν γιγάντιο δέντρο ανάμεσα σε άλλα.

Κι είναι ακριβώς το ίδιο-η τσιμινιέρα , το δάσος κι η νύχτα-

το Ανθρωποφτιαγμένο Φώς!

Έχουμε καταποντιστεί σε μιαν απέραντη Αρχαία Αδιαφορία

Που δεν κοιμάται. Που δεν ονειρεύεται.

Ονόμασε τη Φύση. Αν έτσι θέλεις,

παρότι που ό,τι είναι φυσικό- η γή

που φέρει το λιγνήτη, το εργοστάσιο, η σκοτεινιά

πυ ' ναι ψηλότερη απ' τα Ουράνια-

Αυτή η εκδρομή, που μας χαρίζει την ελευθερία μας

και την παροδική γαλήνη,

όχι γιατί είναι παρθένα ή όμορφη,

μα γιατί δε δείχνει έλεος σε κανέναν-ούτε στον Εαυτό της!

Α.Ε  Stallings

Τα ψάρια...

...αργοκυλάνε ακόμα, στου βυθού το χρόνο!

Ανίδεα για τα γεγονότα

Αγνοώντας για τις εισπράξεις!!

Κυματίζουν....

Χαμογελούν!..Πάντοτε Λυπημένα.

Πάντοτε Αργοπορημένα.

Πάντοτε Άκαιρα!

Άκαιρα πλάσματα , του Καιρού!

Ανόητα από Βαθιά Αγάπη!

Λησμονησμένα...

Βυθισμένα στον Πάτο.

Του χρόνου!

Του Δικού τους!...

Τρελού χρόνου.

Τα ψάρια...

ΑΠΛΩΣΕ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Διώξε τη σκόνη πάνω απ τα τραπέζια!

Άπλωσε το δέρμα πάνω στους δρόμους...

..ονειρέψου τα όνειρα του χορτασμού,

πέταξε μές τα χρώματα του κόκκινου-

-διέσχισε τον δρόμο των κοριτσιών!..

Κάθε βήμα , ένα Ταξίδι

πάνω στη ραφή της αναζήτησης και της στάχτης.

Σκοτεινά Ονειρέψου με, μές τα Λιβάδια...

εμπύρετα να μ' αισθανθείς

στον πνεύμονα και στο στομάχι.

Ψάξε το βαθύτερο σημείο

δίπλα στις πληγές και τα άγια αντικείμενα.

Πήγαινε στο σπίτι...

Valerie Fritsch

"Υπάρχουν τρία είδη πραγμάτων που γίνονται πιστευτά.
Εκείνα που πάντα τα πιστεύουμε και ποτέ δεν τα κατανοούμε: τέτοια είναι
ολόκληρη η ιστορία κι όλα τα πρόσκαιρα πράγματα και οι ανθρώπινες πράξεις.
Εκείνα που τα κατανοούμε, μόλις τα πιστέψουμε: τέτοιοι είναι όλοι οι ανθρώπινοι συλλογισμοί, είτε αφορούν αριθμούς είτε οποιαδήποτε άλλη επιστήμη.
Τρίτον, εκείνα που πρώτα τα πιστεύουμε και μετά τα κατανοούμε: τέτοια είναι όσα σχετίζονται με τα θεία, που δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά παρά μόνο απ όσους έχουν καθαρή καρδιά."

Άγιος Αυγουστίνος

ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ;

Χτές έχτισα μερικα καστράκια στην άμμο.Όχι μεγάλα, άλλα μικρά και όμορφα.
Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε κυματάκι και τα παρέσυρε!!!
Μα τί με πιάνει ώρες-ώρες και νομίζω πώς μπορώ να τα βάλω με τη θάλασσα;
Που τόσο την αγαπώ, αλλά και τη φοβάμαι!..
Κ να φανταστεί κανείς, ότι είμαι κ ψαράκι στο ζώδιο.
Φαίνεται πώς μάλλον είμαι από κείνα, τα πορτοκαλοκοκκινα μικρα
χρυσοψαράκια, που μοιάζουν σα ψεύτικα αλλά είναι αληθινά και τα βάζουν
μέσα σε γυάλες και τα ταιζουν, αλλά τελικά καποια στιγμή δεν αντέχουν μες τη γυάλα
και συνήθως ψοφάνε! Μάλλον κ γω τετοιο πρέπει ν μαι, αλλά λίγο προτου ψοφήσω
ξυπνάει το θαλασσινό μου ένστικτο, πηδάω απ τη γυάλα, τρέχω σπαρταρώντας πρόςτην θάλασσα
πρός την ελευθερία δηλαδή και τσούφ! μόλις την αντικρύζω, αντί να μπω μέσα της να χαθώ,ξαφνου
τα λέπια μου πέφτουν, τα πτερυγια μου χάνονται κ μένω στην αμμουδιά, να φτιάχνω καστράκια
σαν μικρό παιδί.Πότε- πότε κάνω και καμια βουτίτσα αλλά μέχρι εκεί που πατώνω και αργότερα
αφού βαρεθώ να πάιζω με την άμμο, ξαναγυρίζω στην γυάλα μου!
Γιατί μωρε γαμώτο; Φταίει η μαμά μου που έιναι υδροχόος κ πάντα ασκούσε πάνω μου ένα μείγμα αγάπης-μίσους και φόβου-σεβασμού; Φταιέι ο ωροσκόπος μου που είναι αιγόκερως; Κ προτιμάει πιο στερεο έδαφος; Μήπως φταιει που παλιότερα, βουτούσα βαθιά, πολύ βαθιά, μέχρι που παρολίγον να με φαν τα σκυλόψαρα κι απο τότε φοβάμαι τα βάθη; Τί στο καλό γαμωτο φταίει κ θελω συνέχεια να γυρίζω στη γυάλα μου; Βρέ μπάς και φταίει που δεν δέχομαι πια το ρόλο του χρυσόψαρου; Μωρέ γιατί;Γλυκούλικα είναι και άκακα.Και δίνουν χρώμα και στον χώρο ε; Νάι μωρέ καλά είναι.Εντάξει είναι λίγο φοβητσιάρικα, αλλά δεν πειράζει! Τ' αγαπώ!!! Ναί μωρέ τ' ατιμούλικα.Μου φαίνεται πώς τ' αγαπώ!!!!!!!!!Πειράζει;;;

   












Mωρέ, χιλια συγνώμη, αλλά δε μου πάν'  τ΄ανάποδα. Το σκέφτηκα  πολύ και τελικά, λέω να προσπαθήσω, να μείνω Κατερίνα :

ΜΟΥ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ....

 Σαν παιδικό ρούχο παλιό - Σαν στολή παλιάτσου, μοιάζω!

Σαν τραγουδάκι μελαγχολικό - Σαν ξεφτισμένο όνειρο.

Στο κουτάκι, μικρό μυστικό Μόνο εγώ το διαβάζω.

Φυλαγμένο χρόνια, μόνο του Σαν ξύλινος πινόκιο.

  Πώς μεγάλωσα τόσο γρήγορα Τίποτα, δεν θυμάμαι!

Πώς περάσαν τα χρόνια, ανύποπτα Θέε μου, πόσο φοβάμαι!.

  Σαν παραμύθι, παλιό παιδικό – Σαν λούτρινο ζωάκι, μοιάζω!

Σαν στιχάκι ανορθόγραφο, σε συρτάρι κρυφό.

Μέσα σε σοκάκι στενό Την παλιά μου ζωή στενάζω.

Περπατώ με κεφάλι σκυφτό Σπασμένο πεζοδρόμιο.

  Πώς μεγάλωσα τόσο γρήγορα Ούτε που θυμάμαι!
Πώς περάσαν τα χρόνια, ανείπωτα Θέε μου, πόσο λυπάμαι!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ "ΚΑΚΕΣ" ΠΑΡΕΕΣ:

ΒΑΣΩ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ! ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΤΟ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΥΤΟ:

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ!
ΕΛΕΥΘΕΡΗ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ!
ΤΟΠΟΣ ΣΟΥ, Η ΙΔΙΑ-ΕΛΠΙΔΑ ΣΟΥ, ΟΙ ΦΙΛΟΙ!
ΣΑΓΑΠΩ ΑΠΕΡΑΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ....

ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΗ ΜΟΥ, ΒΑΣΩ:

Κάθετί που γίνετε με αγάπη, μας αρκεί!

Όταν η αγάπη, αρχίζει να μας αγνοεί επίμονα,
ξεχειλίζει μέσα μας, οργή!

Πώς γίνετε αυτό που ένιωσες μέσα στο κορμί
να γίνετε ένα Τίποτα, που έχει πια χαθεί.

Τα "ΠΑΝΤΑ" σου εγώ, τα ΘΕΛΩ ΌΛΑ!
ΤΩΡΑ ΕΔΩ!

Ό,τι είδες-ότ,ι ένιωσες! Όλα τ' ΑΓΑΠΩ!

Δεν θέλω να μου φύγεις-Δεν θέλω να ξεχάσω.
Δεν θέλω άλλον στην καρδιά μου, μ έσενανε ν' αλλάξω!

Μα μάταιο το βλέπω πιά, τα δάκρυα κυλάνε
εσένα να προλάβουν...και άδικα ζητάνε
στα χείλη σου, παρηγοριά!

Απάνω να ξαπλώσω κι ό, τι άλλο αναζητάς
εγώ να σου το δώσω!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!!!!!!!! :)))))))))))))))

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ KAI ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ:

ΠΑΙΖΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕ Τ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΝΑΡΙΤΕΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΑΞΕ ΕΤΣΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΟΠΩς ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ΤΗΣ ΘΥΜΙΖΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΩΣ ΤΙΤΛΟ Σ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ, ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ 2 ΞΩΤΙΚΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ, ΤΟΣΟ ΟΜΟΙΟΥΣ!
ΚΑΤΟΠΙΝ, ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΩ, ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ , ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ......ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΙΑΖΟΥΝ, ΔΕ ΜΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕ!
ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΩ ΣΕ , ΤΙΠΟΤΑ! ΜΙΑΣ ΚΙ ΟΛ' ΑΥΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΙΑ, Κ ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΟΥ!
ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΣΑ ΝΑ ΑΔΙΚΩ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΧΩΡΙΣ ΕΚΕΙΝΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ.ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΙΛΗ, ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΧΕ ΟΝΟΜΑΣΕΙ ΝΑΡΙΤΕΚΑ, ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΛΛΑΞΕΙ ΞΑΝΑ Τ ΟΝΟΜΑ ΣΕ ΑΝΙΡΕΤΑΚ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ, ΟΤΙ ΤΗΣ ΘΥΜΙΖΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΑΝΙΡΕΤΑΚ ΕΜΟΙΖΕ ΜΕ ΑΝΗΡ-ΑΤΤACK, ΔΗΛ. ΑΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΚΙ ΕΤΣΙ ΛΕΩ ΝΑ Τ ΑΦΗΣΩ ΕΤΣΙ. ΑΝΙΡΕΤΑΚ ΛΟΙΠΟΝ!

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΜΟΥ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ! !!!!!!!!! ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ! ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΕΣ!!!!

"ΜΕΘΥΣΤΟ"

Ερχόμαστε απ την κορυφή του Ουράνιου Τόξου.
Το σπίτι μας ξεχειλίζει μέλι- γλύκα, αλλά συγχρόνως και σαρκασμό-γέλιο!
Ένα απ τα συσταυικά της ζωής.
Γέλα ρε γέρο-κλόουν, γέλα, μέχρι.....................
.......ξέρω γώ;
Μέχρι τον κύριο φόβο; Μέχρι να βγούν τα φαντάσματα
και να μας ταρακουνήσουν!!!!!!χε!χε!χε!χι!χι!χι!χο!χο!χο!.....................
Θα σας μεθύσω όλους, με τον γλυκόπιοτο χυμό της ζωής ρεεεεεεεε!!!!!!!!

Το Λογικό ζυγιάζεται, η Καρδιά γράφει, τα πόδια βγάζουν Φωτιές
μέχρι να την συναντήσουν, και τότε........
Τότε, μπορεί να χύσουμε και δάκρυα μέχρι ν' ανακαλύψουμε
τον Στρόβιλο, τη Δίνη, αλλά και το Άσπρο!
ΤΟ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΩΡΕ!

ΞΥΠΝΗΜΑ: Εχεις προσέξει ποτέ, τη γέννηση μιας μαργαρίτας
ή το διώξιμο της βαρεμάρας στα μάτια, καθώς ακούγεται μια κιθάρα!

ΠΑΛΙ ΜΕΘΥΣΙ-ΠΑΛΙ ΧΟΡΟΣ-ΠΑΛΙ ΤΑΞΙΔΙ.

-Βρε Ύπαρξη, δε βάζεις μυαλό.
-Γιατί να βάλω; Έχει μυαλό, το Ουράνιο Τόξο;
............................................................................
...........................................................................
......(σιωπή)......

Ε, ρε πούστη, μπορεί και να την κόψω την πουτάνα τη γλώσσα!
Ε, ρε πούστη, μπορεί και να το βγάλω το μαύρο, για πάντα, έξω απ τη ζωή μου!

Έτσι.......'ετσι κάπως σκέφτομαι τα ΧΡΩΜΑΤΑ και ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.
Σαν ένα ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΖΕΜΠΕΚΙΚΟ ΛΕΒΕΝΤΙΚΟ!
ΧΟΡΕΥΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.....ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ!!!!!!!!!!

ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΟΥΣΣΟΣ

"....ΣΕ ΈΝΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΘΕΟ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑ. Σ ΕΚΕΙΝΟΝ

ΠΟΥ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ!"

Φρειδερίκος Νίτσε

"ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ"

...Εμείς, ένας μικρός κύκλος ανθρώπων, διασχίζουμε τον σημερινό μας κόσμο και ανήκουμε σε άλλον.

Στον Δικό Μας! Τον Απλό Ευτηχισμένο και Λυπημένο Κόσμο.

Πώς τα καταφέραμε; Με την αγάπη, με την αγάπη και τη διάρκειά της!

Την κρατήσαμε και την κρατούμε, με ευλάβεια απέρριτη και φωτεινή.

ΑΝΕΥ ΑΠΟΧΡΟΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΣΜΩΝ.

ΑΓΑΠΗ!

Τι Απλή που είναι και Καλόδεχτη και Ταπεινή.

Θα λεγα, πως είναι πιο ταπεινή κι από έναν επίχρυσο στυλό.

ΝΑΙ! Με τέτοιο φτηνό υλικό, φτιάξαμε τον Απλό, Ευτηχισμένο και Λυπημένο Κόσμο Μας.

Καληνύχτα Σας!

ΦΑΙΔΩΝΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ :

ΑΝΑΤΡΕΨΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ...

...ΤΙΝΑΞΤΕ ΤΟ ΧΑΛΙ

ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΣΚΟΝΗ!

ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΑΝΔΥΑ.

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

ΣΚΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ

ΝΑ ΦΑΝΕΙ Ο ΤΟΙΧΟΣ...

ΓΥΜΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΚΟΛΥΜΠΑΝΕ

ΣΤΗ ΠΙΣΙΝΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ.

ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ

ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ

ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΕΛΑΣ ΓΡΑΨΤΕ, ΠΕΤΑΞΤΕ!!

ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝ,

ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ!

Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ

ΑΠ ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΕΤΕ!

ΦΕΞΕ ΜΟΥ ΗΛΙΕ ΚΙ ΕΣΥ ΦΕΓΓΑΡΙ

ΣΤΡΩΣΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.

ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΚΑΝΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗ ΡΟΗ ΜΑΣ.

ΠΕΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ!

Κωνσταντίνος Ασμάνης

"ΡΙΝΑ"

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΕΝΑς ΠΑΛΙΟΣ ΦΙΛΟΣ, ΤΟΣΟ ΠΑΛΙΟΣ, ΠΟΥ ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΞΕΜΠΛΕΞΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ, ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ, ΚΟΜΠΟΥΣ, ΣΑΝ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ:



Μάτια Ορθάνοιχτα της Νυχτιάς Διαμάντι
Έρημο Πουλί, της Σκοτεινιάς Χρυσάφι.
Παραληρεί στο άγγιγμα του λουλουδιού,
προσμένωντας στη ζωντανή καρδιά.

Όνομα ερωτικό, άρωμα μαγικό, ΚΑΤΕΡΙΝΑ!
Κατερίνα της ψυχής, της αγάπης της λατρείας,
Κατερίνα των ανθρώπων, του χιονιού, του φεγγαριού.
Ζεί αναμεσα΄μας, γυριστρούλη των ονείρων
μαγισσούλα του πλανήτη.

Κατερίνα στη Καρδιά, Κατερίνα στη ψυχή
Κατερίνα σε όλα!
Η Κατερίνα του Ουρανού,. η Κατερίνα των Αστεριών
Φωνάζει, τραγουδά, παραμιλά
μα που είστε τελοςπάντων;


ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΠΕΔΩΣΑ ΜΕ ΠΟΙΗΜΑ:

ΚΟΣΜΟΣ

Ιστορία Μυστική!  Ψυχή Αιθέρια!
Πνεύμα Αρχαίου θεού-χορευτή!
Τρυπώνει στις καρδιές σαν Τζίνι Λυχναριού!

Σ' ένα Αιώνιο Τανγκό
ξεγλιστρά κάτω απ το Φως του Φεγγαριού!

Μελωδίες τα όνειρά του,
τραγουδάει για τις πίκρες, τις αιώνιες αλήθειες, τις χαρές
τις φευγάτες  αιώνιες προσευχές!!

Τα σπουδαία λόγια αφήνει, σε αλλονών τις φωνές!

Κραυγάζει για το όλο- Κραυγάζει για το τίποτα!
ΚΥΡΗΤΤΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Σαν πουλί παραδείσιο πετά
πάνω από ερημονήσια,
προσκαλώντας ναυαγούς, σ' ένα αιώνιο
ΤΡΕΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!!

ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ, ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΝΙΩΘΑΜΕ ΠΑΙΔΙΑ.
ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙ, ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ!

ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΙΣΩΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΚΙ ΕΓΩ!

:0)

ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ,

ΑΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ

ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ

Σ' ΕΚΕΙΝΟΝ Ή Σ' ΕΚΕΙΝΗΝ

ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

Ellen Sue Stern