Χτές έχτισα μερικα καστράκια στην άμμο.Όχι μεγάλα, άλλα μικρά και όμορφα.
Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε κυματάκι και τα παρέσυρε!!!
Μα τί με πιάνει ώρες-ώρες και νομίζω πώς μπορώ να τα βάλω με τη θάλασσα;
Που τόσο την αγαπώ, αλλά και τη φοβάμαι!..
Κ να φανταστεί κανείς, ότι είμαι κ ψαράκι στο ζώδιο.
Φαίνεται πώς μάλλον είμαι από κείνα, τα πορτοκαλοκοκκινα μικρα
χρυσοψαράκια, που μοιάζουν σα ψεύτικα αλλά είναι αληθινά και τα βάζουν
μέσα σε γυάλες και τα ταιζουν, αλλά τελικά καποια στιγμή δεν αντέχουν μες τη γυάλα
και συνήθως ψοφάνε! Μάλλον κ γω τετοιο πρέπει ν μαι, αλλά λίγο προτου ψοφήσω
ξυπνάει το θαλασσινό μου ένστικτο, πηδάω απ τη γυάλα, τρέχω σπαρταρώντας πρόςτην θάλασσα
πρός την ελευθερία δηλαδή και τσούφ! μόλις την αντικρύζω, αντί να μπω μέσα της να χαθώ,ξαφνου
τα λέπια μου πέφτουν, τα πτερυγια μου χάνονται κ μένω στην αμμουδιά, να φτιάχνω καστράκια
σαν μικρό παιδί.Πότε- πότε κάνω και καμια βουτίτσα αλλά μέχρι εκεί που πατώνω και αργότερα
αφού βαρεθώ να πάιζω με την άμμο, ξαναγυρίζω στην γυάλα μου!
Γιατί μωρε γαμώτο; Φταίει η μαμά μου που έιναι υδροχόος κ πάντα ασκούσε πάνω μου ένα μείγμα αγάπης-μίσους και φόβου-σεβασμού; Φταιέι ο ωροσκόπος μου που είναι αιγόκερως; Κ προτιμάει πιο στερεο έδαφος; Μήπως φταιει που παλιότερα, βουτούσα βαθιά, πολύ βαθιά, μέχρι που παρολίγον να με φαν τα σκυλόψαρα κι απο τότε φοβάμαι τα βάθη; Τί στο καλό γαμωτο φταίει κ θελω συνέχεια να γυρίζω στη γυάλα μου; Βρέ μπάς και φταίει που δεν δέχομαι πια το ρόλο του χρυσόψαρου; Μωρέ γιατί;Γλυκούλικα είναι και άκακα.Και δίνουν χρώμα και στον χώρο ε; Νάι μωρέ καλά είναι.Εντάξει είναι λίγο φοβητσιάρικα, αλλά δεν πειράζει! Τ' αγαπώ!!! Ναί μωρέ τ' ατιμούλικα.Μου φαίνεται πώς τ' αγαπώ!!!!!!!!!Πειράζει;;;
Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε κυματάκι και τα παρέσυρε!!!
Μα τί με πιάνει ώρες-ώρες και νομίζω πώς μπορώ να τα βάλω με τη θάλασσα;
Που τόσο την αγαπώ, αλλά και τη φοβάμαι!..
Κ να φανταστεί κανείς, ότι είμαι κ ψαράκι στο ζώδιο.
Φαίνεται πώς μάλλον είμαι από κείνα, τα πορτοκαλοκοκκινα μικρα
χρυσοψαράκια, που μοιάζουν σα ψεύτικα αλλά είναι αληθινά και τα βάζουν
μέσα σε γυάλες και τα ταιζουν, αλλά τελικά καποια στιγμή δεν αντέχουν μες τη γυάλα
και συνήθως ψοφάνε! Μάλλον κ γω τετοιο πρέπει ν μαι, αλλά λίγο προτου ψοφήσω
ξυπνάει το θαλασσινό μου ένστικτο, πηδάω απ τη γυάλα, τρέχω σπαρταρώντας πρόςτην θάλασσα
πρός την ελευθερία δηλαδή και τσούφ! μόλις την αντικρύζω, αντί να μπω μέσα της να χαθώ,ξαφνου
τα λέπια μου πέφτουν, τα πτερυγια μου χάνονται κ μένω στην αμμουδιά, να φτιάχνω καστράκια
σαν μικρό παιδί.Πότε- πότε κάνω και καμια βουτίτσα αλλά μέχρι εκεί που πατώνω και αργότερα
αφού βαρεθώ να πάιζω με την άμμο, ξαναγυρίζω στην γυάλα μου!
Γιατί μωρε γαμώτο; Φταίει η μαμά μου που έιναι υδροχόος κ πάντα ασκούσε πάνω μου ένα μείγμα αγάπης-μίσους και φόβου-σεβασμού; Φταιέι ο ωροσκόπος μου που είναι αιγόκερως; Κ προτιμάει πιο στερεο έδαφος; Μήπως φταιει που παλιότερα, βουτούσα βαθιά, πολύ βαθιά, μέχρι που παρολίγον να με φαν τα σκυλόψαρα κι απο τότε φοβάμαι τα βάθη; Τί στο καλό γαμωτο φταίει κ θελω συνέχεια να γυρίζω στη γυάλα μου; Βρέ μπάς και φταίει που δεν δέχομαι πια το ρόλο του χρυσόψαρου; Μωρέ γιατί;Γλυκούλικα είναι και άκακα.Και δίνουν χρώμα και στον χώρο ε; Νάι μωρέ καλά είναι.Εντάξει είναι λίγο φοβητσιάρικα, αλλά δεν πειράζει! Τ' αγαπώ!!! Ναί μωρέ τ' ατιμούλικα.Μου φαίνεται πώς τ' αγαπώ!!!!!!!!!Πειράζει;;;
